خون است   دلم  برای  عباس                   جان و دلم فدای عباس

 عمری است  در این غریب آباد                  افتاده به سر هوای عباس

از دیده   سرشک غم   روان است              تا دل شده مبتلای عباس

جاوید ترین   حماسه ی   مهر                     خورده است رقم برای عباس

خورشید که چشمه ی حیات است              روشن شده از صفای عباس

افتاده   دو دست  مهربانش                        از روی وفا به پای عباس

مانده است فرات تا قیامت                          شرمنده ی چشم های عباس

جانم به فدای غیرتش باد                           در حیرتم از وفای عباس

دیروز تمام   کربلا   بود                               گلگون ز گل دعای عباس

باشد که نماز عشق خوانیم                         یک روز به اقتدای عباس

فردا  نبود   شفیع   ما را                             جز دست ز تن جدای عباس

گفته است (شقایق) این غزل را                   گر چه نبود سزای عباس